پایان هفته های دونفره

فرشته کوچولوی من، ما امروز هفته 32 رو تموم کردیم و دیگه تا اومدنت چیز زیادی نمونده و من و بابایی هم داریم هفته های پایانی زندگی دونفره مون رو می گذرونیم و انتظار تولد تو رو ... این روزها خیلی وول می خوری البته می دونم جات تنگ شده چون دیگه نمی تونی لگد بزنی ولی همش داری می چرخی و شکم مامانی رو بالا و پایین می کنی :) بعضی وقتها هم با اون دستای کوچولوت و انگشتای باریکت چنگ می زنی و من همه اونها رو احساس می کنم. دیشب تا ساعت 8 صبح نذاشتی بخوابم تازه صبح با هم خوابیدیم و امروز 12:30 ظهر از خواب پاشدیم عزیزم . نمی دونم اون تو داشتی چکار می کردی فقط می دونم بازیت گرفته بود و بند ناف رو اینقدر می کشیدی که نافم می رفت تو و کلی مامانی دردش میومد ولی تو شیطون ول نمی کردی. کلی برات لالایی خوندم تا آروم شدی وروجک. دلم می خواد این روزها زودتر بگذره و ما زودتر ببینیمت دوست دارم بغلت کنم، فشارت بدم و بوت کنم. من خوشحالم ویزای مامان فاطی و بابا فرضی حاضر شد و تا یکماه دیگه میان پیش ما، اینها همش به خاطر تو عزیزم.